بررسی اپیدمیولوژیک تظاهرات دهانی تالاسمی B در بیماران مراجعه کننده به بخش‌های هماتولوژی شهر تهران

سابقه و هدف: تالاسمی یک اختلال ژنتیکی با منشاء قومی و نژادی میباشد که در کشورهای خاورمیانه بیشتر دیده میشود، ولی اکنون مشخص شده است که در سراسر جهان گسترش یافته است. بتاتالاسمی ماژور دارای تظاهرات مختلفی میباشد. این مطالعه با هدف بررسی تظاهرات دهانی این بیماران که یکی از معضلات بیماران میباشد انجام پذیرفت. مواد و روشها: در این تحقیق توصیفی تعداد ١٠٠ بیمار، از بیمارانی که جهت تزریق خون به بخشهای خون مراکز درمانی امام حسین (ع)، مفید، شهدا، تجریش و مدرس مراجعه کرده بودند به صورت نمونه گیری تصادفی-خوشه ای انتخاب شدند. تغییرات دهانی بیماران شامل حجیم شدن فک فوقانی، رنگ پریدگی مخاط، شلوغی دندانی، بالازدگی لب بالا، اکلوژن Cl I, II بوده و تغییرات سر و صورت، برجستگی گونه، فرورفتگی بینی، جمجمه برجی شکل و مغولی شدن صورت بود. فاکتورهای بیان شده مورد بررسی قرار گرفته و داده‌ها ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون Chi-square آنالیز شدند.یافته‌ها: درمان تالاسمی با تزریق خون مخصوصًا اگر از بدو تولد شروع شود، میتواند از اختلال استخوانهای جمجمه و دهانی–دندانی جلوگیری کند. نتیجه‌گیری: زمان تزریق خون مناسب در بیماران در سنین پایین از اهمیت خاصی برخوردار است. البته این تزریقات در نهایت به افزایش آهن منجر میشود که در صورت عدم استفاده از داروهای دفع آهن (دسفرال) بیماران به عوارض متعددی دچار میشوند. زمان مناسب جهت شروع درمان با دسفرال در کودکان زیر ٣ سال یا از ٣ سالگی میباشد البته در بیمارانی که تزریق خون منظم داشته باشند.